ನಿನ್ನ ನೀ ಪ್ರೀತಿಸು

ಉದ್ಯೋಗ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು, ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ದಕ್ಕಿದ ಪುಣ್ಯವೆಂದೇ ಭಾವಿಸಿ ಕಂಪನಿಯೊಂದಕ್ಕೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿರುತ್ತೇವೆ. ಕ್ರಮೇಣ ಅಲ್ಲಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ (ಅದು ಹೇಗೇ ಇದ್ದರೂ) ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ಶುರು ಮಾಡಿರುತ್ತೇವೆ. ವರ್ಷ ಕಳೆದಂತೆ ಆ ಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದಿಗೆ ಅದೇನೋ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಬಂಧ ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ ಬೆಳೆದು ಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ.

ಏಳೆಂಟು ವರ್ಷ ದುಡಿದರೂ ಒಂದು ಪ್ರೊಮೋಷನ್ ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಹೈಕ್ ಕೂಡಾ ಸಿಕ್ಕಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಅದೆಲ್ಲಾ ನಾಳೆಗೆ ಸರಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆಯೂ ಅಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸ್ವತಃ ತಾನೇ ಗಟ್ಟಿ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಎದ್ದು ಹೋಗುವುದಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾಕಂದರೆ ತಮ್ಮದೇ ಸಂಸ್ಥೆಯೆಂಬಂತೆ ನಿತ್ಯ ದುಡಿಯುತ್ತೇವೆ. ನಿಯತ್ತಿನಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿರುತ್ತೇವೆ. ಅದುವೇ ಜೀವನ ಎಂಬಂತೆ ಅದೇ ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ನನಗೆ ಋಣ ಇರುವವರೆಗೂ ಅಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವ ನೆಪ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲೇ ಇರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇವೆ.

ಕಂಫರ್ಟ್‍ಝೋನ್

ಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದಿಗೆ ನಿಷ್ಠುರವಾಗಿ ದುಡಿಯುವ ಕೆಲವರಿಗೆ ನಾನು ಇದ್ದಷ್ಟೂ ಸಮಯ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ನನ್ನ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೂ ಅವಕಾಶ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು ಗೊತ್ತು. ಆದರೂ ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿಯುತ್ತಾನೆ. ಯಾಕಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದರ ಜತೆಗೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ಕಂಫರ್ಟ್‍ಝೋನ್ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತೇವೆ.
ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿನ ವಾತಾವರಣ, ನಮ್ಮ ವೃತ್ತಿ ಬಗೆಗೆ ನಮಗೇ ಇರುವ ಅಪನಂಬಿಕೆ, ಆಫೀಸ್ ಪಾಲಿಟಿಕ್ಸ್, ಹೀಗೆ ಹಲವು ವಿಚಾರಗಳು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದು ಗೊಂದಲ ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಇದರ ಫಲಿತಾಂಶ ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ಮೇಲೇ ನಮಗೆ ಉಂಟಾಗುವ ಅಪನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಖಿನ್ನತೆ.

ಅದರ ಮಧ್ಯೆ ಒಮ್ಮೆ ಉದ್ಯೋಗ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಬೇರೆ ದಾರಿ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಕುಸಿದು ಕುಳಿತು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಖಂಡಿತಾ ಹಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಮಾಡಲು ಮನಸ್ಸಿದ್ದರೆ ಅವಕಾಶಗಳು ಹಲವು. ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ನೂರಾರು ದಾರಿ ಇವೆ. ಅದನ್ನು ನಾವೇ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕಷ್ಟೇ.ಹಿರಿಯರೊಬ್ಬರು ಹೇಳಿದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಮಾತು “ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿ, ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನಲ್ಲ. ಯಾಕಂದರೆ ಕಂಪನಿ ಯಾವಾಗ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ’ ಎಂದು. ಸಂಸ್ಥೆ ದೂರ ಮಾಡಿದರೂ ಅದೇ ಕೆಲಸ ನಮ್ಮನ್ನು ಯಾವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದರೂ ಕೈಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶಗಳು ಹೆಚ್ಚು. ಗಳಿಸಿದ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಅನುಭವ ನಮಗೆ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಡುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಸತ್ಯ.

ಆತ್ಮಗೌರವ ಇರಲಿ
ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಕಲಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದು ಅಂದರೆ ಆತ್ಮಗೌರವ, ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಭಾವ, ಯಾವುದೇ ಕಂಡೀಶನ್‍ಗಳಿಲ್ಲದೇ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಮೊದಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಇದೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಆರೋಗ್ಯಕರ ಚಿಂತನೆ. ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಕೂಡಾ ಪರಿಪೂರ್ಣರಲ್ಲ.

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಬಲ ಮತ್ತು ಬಲಹೀನತೆಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಅದನ್ನು ನಾವೇ ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಷ್ಟೇ. ಯಾವಾಗ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಇಷ್ಟಪಡುದಿಲ್ಲವೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾವು ಇತರರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಒಲವು, ಪ್ರೀತಿಯ ಭಾವ, ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮದೇ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಕನಸು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲ.
ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ, ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಕೌಶಲಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಬೆಳವಣಿಗೆ ಸಾಧ್ಯ.

ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಉದ್ಯೋಗ ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ ಧೃತಿಗೆಡದೆ ನಮ್ಮದೇ ಆಸಕ್ತಿಯ ಆಯ್ಕೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಇತರರ ಅಪ್ರೂವಲ್‍ಗಾಗಿ ಕಾಯಬೇಕಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಸಾಧ್ಯ. ಅದು ನಮ್ಮನ್ನು ಉತ್ತಮ ಸ್ಥಿತಿಯೆಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ದಾರಿ ಕೂಡಾ ಅದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಎದುರಾಗುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬಲ್ಲ ಶಕ್ತಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ. ಯಾವಾಗ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಪ್ರೀತಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತೇವೆಯೋ ಆಗ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ, ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಹಾಗೂ ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿಯೂ ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿರುತ್ತೇವೆ. ಅದರ ಫಲಿತಾಂಶ ಎಲ್ಲವುಗಳಿಗಿಂತ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ : eberhard grossgasteiger from Pexels